ESSAY – Burgerparticipatie ondanks ‘sabotage’ van de overheid?
In het kader van de opleiding Master Urban Management schreef Lex het volgende essay over burgerparticipatie en co-creatie. Hoeveel ruimte hebben burgers om zelf invloed uit te oefenen op hun leefomgeving – ook wanneer ze wordt gevraagd hierin actief te participeren?
Vanuit een artikel uit De Correspondent (Arjen van Veelen, 2019) over het vernieuwde Middellandplein in Rotterdam is gebleken dat co-creatie een proces is van jarenlang praten en de dat de gemeente uiteindelijk krijgt wat ze wil. Is dit nieuwe plein ook het plein dat de buurt voor ogen had en wie is ‘de buurt’ eigenlijk?
Vragen die opkomen wanneer je je oor te luister legt bij de direct omwonenden van het plein. Zij wilden bijvoorbeeld een buffer tussen het plein en hun voordeur welke door de gemeente werden vertaald in enorme lappen groen om daarmee te kunnen voldoen aan de vergroeningsambitie van Rotterdam. Ondernemers rond het plein geven aan dat ze jaren meegepraat hebben, maar dat de gemeente niet naar ze wilde luisteren. Nieuwe horeca verschijnt rond het plein, eettentjes die voor de ‘oorspronkelijke’ bewoners niet zijn te betalen.
“Als een verwaarloosd Rotterdams pleintje van de gemeente een zak geld krijgt voor een opknapbeurt, mag de hele buurt meepraten. Maar na drie jaar ouwehoeren ligt er gewoon een pleintje zoals de gemeente dat altijd al wilde – voor hipsters en bakfietsgezinnen.” (Arjen van Veelen, 2019)
Als placemaker krijg je te maken met soortgelijke participatieprocessen waarbij de gemeente uiteindelijk krijgt wat ze wil. Ook wanneer bewoners iets anders willen met de publieke ruimte dan dat wat de gemeente (al) voor ogen heeft.
Verder lezen? Download het volledige essay “Cocreatie is dat je jaren praat en dat de gemeente krijgt wat ze wil – Burgerparticipatie ondanks ‘sabotage’ van de overheid?”
“