Ik ben een communicerend borrelaar!

Donderdag 11 juni 2015 mocht ik in Pakhuis de Zwijger plaatsnemen in een panel bij de  discussie ‘Gebiedsontwikkeling – Communicatiebureaus overbodig?‘ Deze sessie was georganiseerd ter gelegenheid van het 10-jarig bestaan van ‘De Wijde Blik’ – gespecialiseerd communicatiebureau voor gebiedsontwikkelingstrajecten. In het verlengde van de stellige stelling lag de vraag of bottom-up initiatieven inmiddels niet de rol van deze communicatiebureaus hebben overgenomen.

Bottom-up initiatieven die binnen de branche – zo werd mij hier voor het eerst duidelijk – ‘de borrelaars’ worden genoemd. Ik zou die scheiding niet meteen zo gelegd hebben, maar aan de andere kant voelt het ook wel goed. Enerzijds klinkt het met deze titel alsof de traditionele bureaus deze initiatiefnemers van onderaf nog niet heel serieus nemen, anderzijds wanneer men een groep een naam geeft zijn ze blijkbaar aanwezig en op sommige terreinen al een bedreiging. We doen dan toch iets goed, in ieder geval iets wat de traditionele bureaus graag willen maar niet kunnen of niet bij ze past.
Borrelen betekent immers ook bruisen, je creatief uit mogen leven, de doeners met de vernieuwende communicatiemethode. Zonder rekening te moeten houden met (aangeleerde) traditionele vormen van communicatie, methodieken en binnen de branche geldende ‘wetten en regels’.

Dit wetende moest ik wel even gaan verzitten en de juiste positie op de barkruk achter de tafel zien te vinden.
Ik was benaderd om deel te nemen aan de discussie vanuit mijn rol al initiatiefnemer van Boloboost. Een community die ik destijds als betrokken bewoner van Bos en Lommer ben gestart zonder nagedacht te hebben over welke vorm van communicatiestrategie dan ook – een echte borrelaar dus.
Het succes van Boloboost heeft er wel toegeleid dat wij met onze manier van werken wel hebben bijgedragen aan de positieve ontwikkeling van Bos en Lommer

Onder de naam UrbanBoost ben ik nu – in het verlengde van boloboost – voor mezelf begonnen op het gebied van community building en coöperatieve gebiedsontwikkeling – het onderwerp van deze avond.
Ik zit nu op mijn kantoor met mijn laptop aan mijn communicatiebureautje plannen zit te maken. Maakt mij dat nu een borrelend communicatieadviseur of een communicerend borrelaar?

Initiatieven van onderaf starten meestal vanuit het idee de stad met een project mooier te willen maken. Wanneer je nog nooit eerder een zo’n initiatief bent gestart probeer je natuurlijk van alles uit om je idee onder de aandacht van een breed publiek te brengen. Dat is een kwestie van vallen en opstaan, maar hierdoor ontwikkelt de borrelaar zich wel tot de communicatieprofessional van nu die precies weet hoe je via eigentijdse wijze doelgroepen bereikt, wat wel en ook wat niet werkt, wanneer welke post geplaatst moet worden en wanneer juist niet voor het grootste bereik. Zeker het communiceren met bottom-up communities vergt een hele andere benadering dan de top-down wijze. Dit was ook een van de redenen dat we met Boloboost in 2013 een eervolle vermelding in ontvangst mochten nemen tijdens de uitreiking van de Welcom Amsterdamse Communicatieaward.

Ik merk dat deze kennis veelal nog onvoldoende aanwezig is binnen de traditioneel bureau’s – dat is namelijk niet iets wat tijdens opleiding voldoende aan bod komt, bovendien stond tien jaar geleden de social media nog in de kinderschoenen.
Overigens bleek tijdens de sessie dat ook bij de traditionele bureaus veel mensen te werken die – net als ik – ook geen achtergrond in de communicatie hebben.
Dus daarin verschillen wij niet, alleen denk ik dat wij meer communiceren vanuit ‘het gevoel’ en communicatiebureaus van oorsprong veelal vanuit ‘het doel’. Theorie, modellen, techniek en strategie die hieraan ten grondslag zijn bij ons onbekend en wij hebben deze ook niet nodig – denken de borrelaars.

Een ander belangrijk verschil is dat er bij ons geen onderscheid is tussen opdrachtgever en uitvoerend bureau waardoor wij veel vrijer kunnen handelen en sneller kunnen schakelen. Mooi voorbeeld van zo’n project is de zojuist geopende buiten-expo ‘I ♥ Erasmuspark’ dat we van onderaf in 2 maanden hebben geïnitieerd, geproduceerd, uitgevoerd en gepromoot.

Zijn de traditionele bureaus echt overbodig? Ik denk dat dat (nog) niet het geval is. Wel moeten ze misschien hun werkwijze meer en vaker afstemmen op bewegingen in de samenleving en gebruik maken van de bestaande netwerken in de gebieden waar ze zich op focussen.
Deze netwerken beschikken over waardevolle kennis met betrekking tot het gebied, kennen de bewoners, gebruikers en de historie van de omgeving en kunnen snel de wensen ophalen en meningen peilen van de community.

Concluderend zou ik willen zeggen dat de communicatiebureaus niet overbodig zijn, maar wel dat het misschien wel goed zou zijn wanneer ze meer gaan borrelen in een bruisende omgeving. U bent van harte uitgenodigd, de beste ideeën ontstaan immers nog altijd in de kroeg.