The man with three kidneys – a trueLIFE story (Part I)

The man with three kidneys – a trueLIFE story (Part I)

In de maanden voorafgaand aan zo’n lang verblijf hier in China zet je al je ideeën en onderwerpen op een rijtje om je verder in te verdiepen en/of over te bloggen wanneer je hier eenmaal bent. Gelijktijdig weet je ook wel dat wanneer je naar China gaat alles anders zal verlopen op het moment dat je de aankomsthal van Chongqing Jiangbei International Airport uitloopt.
Plannen zijn leuk, maar zoals het gaat in een vreemd land waar je voor langere tijd verblijft je moet het allemaal maar gewoon over je heen laten komen. De ene keer is het een warme deken en de andere keer een oude douche – of kermis zoals je wil. “It’s all part of the Chongqing experience” – dat wat gebeurt is veelal niet gepland en dat wat is gepland gebeurt meestal niet volgens planning.
Dat je gevraagd wordt om aan studenten van MIADA (Modern International Arts and Design Academy) in Chonging gastcolleges te geven over orgaandonatie is ook zoiets dat op je pad komt en je natuurlijk met beide handen aanpakt.
Een ervaring die je om meerdere redenen niet wil missen.

DSC00229_2

Op de eerste plaats wil je – zeker hier – graag een bijdrage leveren om kennis rondom dit onderwerp te vergroten en te verspreiden. Orgaandonatie leeft in China nauwelijks en heeft wereldwijd relatief het laagste aantal donorgeregistreerden. Dit heeft meerdere redenen waarover later meer. De kans dat een Chinees (ooit) een getransplanteerde ontmoet is daardoor ook klein. Door mijzelf te presenteren stel ik de studenten in gelegenheid om in real-life een heuse getransplanteerde aan te kunnen raken en vragen te kunnen stellen.

Nog een belangrijke reden om te praten over orgaandonatie had te maken met de aankondiging van China – dezelfde week – om per 1 januari 2015 geen organen van (geëxecuteerde) gevangenen meer te gebruiken voor transplantatie.

Tot slot wilde ik zelf ook wel eens meemaken hoe het is om te werken met een vertaalster. Letterlijk ieder zinnetje moet vertaald worden van Engels naar Chinees of andersom in het geval van vragen. Hierdoor duurt je verhaal wel twee keer zo lang, maar levert ook wel grappige momenten op.

Wanneer een student een vraag stelt die nog vertaald moet worden en de klas in een deuk ligt, ben je toch benieuwd wat er komen gaat en of de vertaling ook zo grappig is.

Directe aanleiding tot de vraag om gastcolleges te geven komt van Barbara Asselbergs – mijn partner – die gastdocent is aan MIADA. Een van de opdrachten die zij haar studenten heeft gegeven is het ontwikkelen van een campagne rondom ‘safe sex’ of ‘organ donation’. Voor China beide gewaagde onderwerpen waar de studenten ook duidelijk mee worstelden. Met zo’n levend voorbeeld van een getransplanteerde binnen handbereik is het natuurlijk logisch om die te vragen zijn verhaal te doen voor de studenten.
Anderzijds kon ik tijdens dezelfde colleges reflecteren op hun campagnes voor orgaandonatie en ze daarmee weer een stapje verder brengen in het ontwerpproces.

DSC00779_2DSC00225_2

Onder de titel “The man with three kidneys – a trueLIFE story” begon ik natuurlijk met mijn persoonlijke verhaal. Van het normale leven dat ik leidde tot mijn 34e. Hoe ik vervolgens accuut aan de dialyse gekluisterd zat. Afsluitend met de afgelopen vijf jaar waarin ik – dankzij mijn nieuwe nier – het ‘gewone’ leven weer heb kunnen oppakken. En dat ik zonder die donor ook niet hier in Chongqing voor de klas had kunnen staan om de studenten mijn verhaal te kunnen.

Door orgaantransplantatie een gezicht te geven en duidelijk te maken dat het iedereen kan overkomen hoop je dat dat bijdraagt aan de bewustwording rondom orgaandonatie. Tijdens mijn verhaal hingen de studenten in ieder geval geluidloos aan mijn lippen – af en toe met een lichte kreet van verbazing.
Althans dat denk ik, want na een maand is mijn Chinees nog niet dusdanig dat ik alles al kan verstaan.