Van Urban Gardening tot Rollende Keukens

Van Urban Gardening tot Rollende Keukens

URBAN GARDENING
Waar het in de vorige eeuw heel gewoon was dat je achter je huis een moestuintje had en misschien nog wat kippen noemen de stadsmensen van nu dat Urban Gardening of zelfs Urban Farming wanneer men op diezelfde postzegel ook nog een aantal stuks pluimvee wordt geplant. Er zijn zelfs mensen die kippen houden op driehoog achter – het individu dat in zijn eigen ‘legbatterijkooi’ van ca. 30m2 ook nog iedere ochtend een vers eitje van het balkon wil plukken. Je kunt in je enthousiasme naar ‘verantwoorde’ voeding ook doorslaan natuurlijk.

Het basisidee achter al dit ‘stadsboeren’ is dat alles lokaal wordt geproduceerd, gedistribueerd en geconsumeerd. Naar mijn idee zou je eigenlijk het gehele Westland als dé moestuin van Nederland moeten bestempelen, aangevuld met nog wat verticale landbouw in de leegstaande kantoren van Rijswijk en Den Haag.
We moeten er dan natuurlijk wel voor zorgen dat al deze Nederlandse kwaliteitsproducten binnen de landsgrenzen blijven en wij ‘onze’ lokale producten koesteren. Nu produceren we in Nederland veelal voor het buitenland en het buitenland voor ons. Wil het ‘stadsboeren nieuwe stijl’ echt een succes worden is er dus nog een lange weg te gaan.

Tot die tijd moeten we de telende burger maar wat meer ruimte bieden en deze in de gelegenheid stellen een eigen postzegeltuintje te onderhouden. De vraag rijst dan of er in en rond de steden wel voldoende ruimte is om al deze ‘stadsboeren’ zelfvoorzienend te laten zijn?

@@DSC01621@@DSC01619
@DSC00419@20141220_162125

Wel wanneer je het doet zoals hier in China waar bijna elk stukje grond dat (nog) niet is bebouwd wordt gebruikt voor het telen van groente en fruit. Reizend door het land zou je bijna denken dat iedere Chinees wel over een moestuintje beschikt. Of het nu om braakliggende terreinen gaat, beddingen van rivieren of tegen steile berghellingen, overal zie je tuintjes. Vaak gaan deze over van generatie op generatie. Enerzijds om in hun eigen levensbehoefte te voorzien, anderzijds zie je ook op iedere hoek van de straat Chinezen hun oogst aanbieden.

DE ROLLENDE KEUKENS
Het is niet alleen de oogst die aangeboden wordt op de straathoek, ook zie je her en der vlees hangen en natuurlijk heel veel soorten pepers – in Chongqing houdt men van pittig en dan is één lullig pepertje echt niet genoeg.

@DSC00376@20141129_130352

Omdat er zoveel ingrediënten binnen handbereik zijn zie je rond het avonduur een veelvoud aan eetkarretjes in het straatbeeld verschijnen die hun keukentjes opstoken en de terrasjes uitklappen.
Daar waar de Nederlandse ‘Xiaozi’ (hipster) zich vijf dagen verdringt op een lapje grond bij het Westergasterrein om buiten te kunnen eten, rollen de keukens met een verscheidenheid aan gerechten hier iedere dag de straat op.

@20141226_191305(0)@20141226_191212

Van stokjes octopus tot boven een houtskool vuurtje dansende kippetjes. De bakjes ‘mifan’ met gewokte groenten en vlees of de ‘jianbing’ – een op een plaat gebakken ‘pannenkoek’ met ei, pittige pasta, koriander en lente-ui. Wanneer je meer trek hebt in een gestoomde varkensneus of een portie eendennekjes om af te kluiven is dat ook geen enkel probleem. Wil je in plaats van een noodle-soepje liever een paar gegratineerde oesters naar binnen slurpen dan staan daar de oestermeisjes voor je klaar.

@DSC00697@20141208_132741

Kortom je raakt hier niet uitgegeten en uitgekeken. Eenvoudige gerechten, puur van smaak en altijd vers. Iets wat ik nu al mis wanneer ik denk aan het moment weer in Amsterdam te zijn. ‘De chinees’ zal nooit meer Chinees zijn – de tomatensaus en atjar is in ieder geval niet iets dat afkomstig is uit Chongqing. Ik weet nu al dat ik vaker een bezoek zal brengen aan het Amsterdamse ‘Chinatown’ om te eten maar ook voor de ingrediënten van een echt Chinees maal. Weet bijvoorbeeld iemand een goed adres voor de ‘lianou’ (Lotuswortel)?