Xi’an – van Terra cotta naar beton
Na twee weken Chongqing werd het tijd om meer van China te gaan zien. De keus viel op Xi’an omdat dat met 1.5 uur vliegen ‘vlakbij’ is en er veel goede geluiden over deze oude stad rond gaan. Het Muslim Qarter met de Great Mosque, The City Wall, Big Wild Goose Pagode, Shaanxi Historic Museum, The Drum Tower en natuurlijk het Terra Cotta leger, we hebben het allemaal zoals het een goede toerist betaamd allemaal bezocht. En inderdaad het moet gezegd, Xi’an is een prachtige historische stad, maar voor hoe lang nog?
 |  |  |
Chongqing wordt wel de stad van de kraanvogels genoemd – niet omdat Chongqing het ideale broedgebied voor deze gevederde vriend is, maar vanwege het grote aantal bouwkranen dat er in dit gebied staan opgesteld.
Mij is verteld dat ruim 1/3 van alle bouwkranen wereldwijd in China staan en dat daarvan de meesten zich hier in Chongging hebben genesteld.
Maar Shaanxi – waarbinnen Xi’an valt – doet verhoudingsgewijs waarschijnlijk niet onder aan Chongqing wanneer je daar dichtheid aan bouwkranen per vierkante meter uit zou rekenen.
 |  |
Aanvliegend op Xi’an lijkt het of je in een nieuw level van SimCity bent beland. Voor wie SimCity niet kent, dit is simulatiespel waarbij je – samen met anderen – online je eigen stad ontwerpt en bouwt.
Ver voor Xi’an zie je verspreid over het speelveld al ‘plukjes’ wolkenkrabbers, fabrieksterreinen, industriegebieden en energiecentrales oppoppen. Vanuit de lucht is ook het strakke lijnenspel van (tol)wegen, lightrails en spoorlijnen al goed zichtbaar.
Dit wijdvertakt transportnetwerk is nodig om straks al die miljoenen mensen en goederen dagelijks efficiënt met al die locaties te verbinden. In tegenstelling tot Nederland zie je dat de infrastructuur er vaak al grotendeels ligt, ver voordat de eerste kraanvogels neer zullen strijken om hun eerste stenen te leggen.
 |  |  |
Eenmaal geland brengt een airport-shuttle van het vliegveld naar het oude centrum van Xi’an – het is alsof je vijftig minuten met een Google-glass door je eigen SimCity spel heen rijdt. Links en rechts alleen maar wolkenkrabbers in aanbouw of gebouwen die wachten op de sloopkogel. Deze te slopen panden zijn naar onze begrippen overigens ook nog van een redelijk formaat, maar in het nieuwe China tel je als gebouw pas een beetje mee wanneer je minimaal 25 bouwlagen groot bent en nog 10 van zulke ‘vriendjes’ om je heen hebt staan.
 |  |  |
Lopend over de oude stadsmuur van Xi’an heb je het beste zicht op het oude en nieuwe Xi’an.
Binnen de muren de oude stad die langzaamaan ook opgeofferd dreigt te worden aan de kantoorkolossen en shoppingmalls – inclusief bijbehorende westers invloeden als de bekende fastfood ketens en koffietentjes.
Het feit dat je voor de koffie in zo’n zaak meer ‘bucks’ op de balie moet neerleggen dan voor een portie verse noodles twee straatjes verder doet je wel afvragen voor welke Chinees deze koffie betaalbaar is en wetende dat de Chinees (nog) geen echte koffiecultuur kent. Gezien de voorkeur voor zoet is het ook de vraag of die er ooit zal komen voor het bittere zwarte goud. Zolang de ‘Vanilla Latte’ en ‘Caramel Macchiato’ nog favoriet zijn bij de hippe koffieclubs en er vooral voorgezoete oploskoffie wordt verkocht is er op dit gebied nog een lange weg te gaan voor de Chinees aan de espresso is.
 |  |
Buiten de muren zie je zo ver je oog rijkt een woud van woonkolossen – reeds in bezit genomen door de Chinees van buiten of nog tijdelijk bewoond door één of meerdere kraanvogels. Tussen de muur en de woonkolossen kun je soms nog een stukje oude stad waarnemen, veelal aan de rand van een spoorlijn of autoweg, daar waar de nieuwe Chinees niet wil wonen.
Het is overigens fascinerend om te zien dat het straatbeeld zich nog weinig aan lijkt te trekken van al die vernieuwing. Of je nu in het oude centrum bent of aan de randen van de stad, het sociale leven van de Chinees speelt zich af op straat, dat is waar hij/zij eet, sport, kaart en bij kletst. Althans zo lijkt het, maar misschien zijn de bewoners van de wolkenkrabbers wel de Vinex-bewoners van China en zien zij de straat ook met name als iets om je over te verplaatsen van bed naar werk en visa versa.
Het levert in ieder geval mooie beelden op, beelden waarvan je hoopt dat ze over tien jaar ook nog te vinden zijn. Dat er naast alle betonnen ‘pilaren ook nog ruimte overblijft voor het traditionele terra cotta.
 |  |  |